we waren WEL gelukkig!
hier sta ik nu dan
na een tijd van komen
ben je dan toch gegaan
ookal was dat misschien
niet het beste
alles lijkt nu helder
de pijn vervaagt
ik doe niet meer als of
ik zie de tranen
vertel me niet als nog
dat het een fout was
zeg me niet
dat niks goed was
deel me niet mee
dat je niet gelukkig was
de deur staat open
maar niemand
maakt er gebruik van
wat maakte je zo bang
dat je huilen moest
waar waren de tranen voor?
wij konden niet zorgen
dat het leven zo zou lopen...
vertel me niet als nog
dat het een fout was
zeg me niet
dat niks goed was
deel me niet mee
dat je niet gelukkig was
laat me je duidelijk maken
dat het geen fout was
laat me zeggen
dat het goed was
mag ik je meedelen
dat we beide...
toen echt gelukkig waren
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Donderdag, december 12, 2002 23:54 |
| verdreven uit het paradijs vochten zij lijf aan lijf met elkaar als prijs. groetje, hans |
|
| black sun: | Donderdag, december 12, 2002 12:43 |
| prachtig geschreven...kreeg er kippevel van! ben echt geraakt hierdoor, ik ken het gevoel.. ben het met iejoor eens, ook hij zal hetzelfde ook weten, maar beseft het niet... heel mooi geschreven meis! go you! :) veel liefs Linda |
|
| Iejoor: | Woensdag, december 11, 2002 19:29 |
| Wat jij weet, weet diegene ergens diep van binnen ook, maar het besef...is even verloren... Hou jij vast dat het zo is,w ant ik kan mij ook niet anders voorstellen...je hebt het zeer krachtig op papier gezet geranne... Ik blijf me betrekken tot je gedichten... Liefs Chiara. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: violetangel | 
|
|
| Gecontroleerd door: DiAngeli | ||
| Gepubliceerd op: 11 december 2002 | ||
| Thema's: | ||