ADEMLOOS
Machteloos kijk ik toe,
Als een sprookje begonnen,
Maar nu zo moe,
Dat ik vandaag niet meer weet,
Wat is nu de realiteit,
Het beneemt me de adem en geeft me zweet.
Natuurlijk zijn er bergen en dalen,
En overwinnen we ze elke keer,
Maar soms kan ik die berg niet halen,
En ademloos zwijg ik in apatie,
Zodat ik alles op een rij kan zetten,
En weer even ons beginnetje zie.
Dan pas ,zie ik weer perspectief,
En besef ik eens te meer,
Oh wat heb ik je toch lief.
~~Lianne~~
Als een sprookje begonnen,
Maar nu zo moe,
Dat ik vandaag niet meer weet,
Wat is nu de realiteit,
Het beneemt me de adem en geeft me zweet.
Natuurlijk zijn er bergen en dalen,
En overwinnen we ze elke keer,
Maar soms kan ik die berg niet halen,
En ademloos zwijg ik in apatie,
Zodat ik alles op een rij kan zetten,
En weer even ons beginnetje zie.
Dan pas ,zie ik weer perspectief,
En besef ik eens te meer,
Oh wat heb ik je toch lief.
~~Lianne~~
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Shaumelia | 
|
|
| Gecontroleerd door: klitty | ||
| Gepubliceerd op: 11 december 2002 | ||
| Thema's: | ||