Eva's Appel
het dier dat ik ben
en dat ik dagelijks opbrand
vervloekt zichzelf reeds
in dit bed vol doornloze rozen
wellustig bijt ik
in haar rode appel
en in zijn volrijpe eikel
deze twijfelaar
(120 x 200)
is te klein
voor ons gedrieën
ik kegel haar uit bed
want een vrouw is een lastdier
zwaartekracht werkt zwaar in
op haar opgetrokken volmaakte vormen
ze is louter rimpels over beenderen
ik spuw ze uit
en snuif ze op
ze teistert mijn gedachten
waarin ze nog steeds
op Halle Berry lijkt
(Tori, ik droom niet langer van jou)
hij zet zijn zuigwerk verder
ze kijkt vol afschuw toe
zittend op doornen
met haar in mijn gedachten
en hem aan mijn linkerzij,
wissel ik tussen actief en passief,
ongebonden en aan eenzaamheid ongekend
ik blijf op lichamelijke verkenning
op zoek naar een oase
in deze vleeslijke woesternij;
rottend vlees
eye-D