Verloren vindplaats
veters leggen de strik strak
rond hendels van een gesloten deur
vingers strijken over het hout
dat ingekerfde letters onthult
verborgen in stof der jaren
waren duizend eeuwen
een oogwenk gleden
of speelt tijd een wrang spel
met haar chaotische blikken
die voordien slechts grijs
als nerven waarnamen
openbaring is hier
nu waarheid verleden inhaalde
en voetstappen stokken
gelijk haar ademhaling
op de verloren plaats
die ze niet vinden mocht
| Rep: | Vrijdag, december 13, 2002 23:38 |
| het lijkt wel een beetje op mijn zoektocht.... of is dat chemie? Knuffel Rep |
|
| michris: | Vrijdag, december 13, 2002 20:18 |
| de tijd van toen speelde een wrang spel, een tijd die je afgenomen is....nu is het jouw tijd...om te leven....omarm de wereld en het leven...dan zal het leven en de wereld jouw in zachtheid en liefde omarmen... wat je werkelijk verdient....krijg je altijd terug... dubbel & dwars ook jij ook ik ook wij al is het soms lang zoeken en wachten, die tijd komt.. verheug je....op wat komt....!! liefs, michris |
|
| Steven Vermeulen: | Vrijdag, december 13, 2002 13:38 |
| ben je ondeugend geweest, en je vingers gestoken waar je ze neit mocht steken?? | |
| Jacobs Ivan: | Vrijdag, december 13, 2002 11:57 |
| geheimzinnig maar mooi gedicht ........ik heb er weer van genoten !!!*** | |
| waterval: | Vrijdag, december 13, 2002 01:28 |
| wie zoekt die vind,....maar soms is de confrontatie zo pijnlijk dat je het gevondene beter achterlaat..........in elk geval zal het "weten" je rust geven.........het is tijd om verder te gaan.... | |
| pramodah: | Vrijdag, december 13, 2002 00:42 |
| Je bent hier duidelijk in je geest aant graven....je tracht de bindingen te verbreken met je verleden....ingekerfde indrukken kun je niet ontlopen.... het verleden flitst voorbij alsof tijd niet bestaat...en in een oogwenk zie je klaar wat je niet zien mocht...de toekomst ligd aan je voeten..... liefs pramodah |
|
| wijnand.: | Vrijdag, december 13, 2002 00:31 |
| Prachtig vindt het wel wat Middeleeuws hebben maar dat zal wel aan mij liggen | |
| arie: | Vrijdag, december 13, 2002 00:30 |
| De schrik van herkenning benam je de adem.. een dèjá vues misschien? Mistiek is het zeker ;) Liefs Arie |
|
| Brechtvd: | Vrijdag, december 13, 2002 00:28 |
| Het is prachtig, al weet ik niet wat er precies instaat... Groeten van Brecht |
|