Liefste bomma,





Je bent altijd een voorbeeld voor mij geweest en dat ben je nog steeds,
Ik weet nog hoe je over de oorlog vertelde, zo vol energie en zo onbevreesd.
Over hoe de Duitse vliegtuigen op een morgend over je huis vlogen,
De 2e wereldoorlog was begonnen, jij wist het en je zusje kon het maar niet geloven.

Waarom ben je nu al heengegaan, waarom, ik kon nog zoveel van je leren.
Ik weet nog hoe je vroeger iedere morgend aardappelen zat te schillen in de zetel naast de schouw,
Met de kom vol “jetappelen” op je schoot zat je langs de kachel, lekker warm, buiten ijzig kou.
Het hout in de kachel knetterde, de klok sloeg 9 uur,
De koffiezet in de achterkeuken pruttelde, de melk stond al op het vuur.

Je wou altijd maar helpen, je doorzettingsvermogen was enorm groot.
Als er iets tegenviel vocht je terug, ik ben zo trots op de weerstand die je telkens weer bood.

Waarom ben je nu toch al heengegaan, waarom, ik kon nog zoveel van je leren.
Ik weet nog het optimisme die je altijd had, ze zal me altijd bijblijven,
Telkens bleef je lachen of knipoogde je naar mij, kon je echt niet nog wat langer bij ons blijven?
Ik hoop dat je nu gelukkig bent met bompa en de rest van je familie en vrienden,

Dat je daar in vrede moge verder leven en dat je geen pijn maar rust moge vinden.
Waarom, liefste boma, waarom moes je nu toch al heen gaan, ik kon nog zo veel van je leren.

Ik hou van je, je zult voor altijd in mijn hartje blijven!!

xxx