mijn gedicht
Jij hebt me toen die avond verkracht.
Jij bent het die ik zo veracht.
Door jou heb ik nu zoveel pijn.
En kan ik niet meer mezelf zijn.
Ik kan niet beschrijven wat ik voel.
Maar in ieder geval een hele boel.
Huilen kan ik niet meer.
Oh mijn god wat deed jij me zeer.
wat zou ik graag willen huilen.
En bij iemand willen schuilen.
Waarom doet iemand zoiets gemeen?
Dan ben je toch echt zo hard als steen.
Ik heb het gevoel dat ik stukje voor stukje dood ga.
En dat ik helemaal alleen sta.
Ach het zal jou een rotzorg wezen.
Want jij hebt je immers bewezen.
Dat je een man bent.
Nou je was echt een hele vent.
Jij hebt mij verkracht en dat heb je bewust gedaan.
Maar mijn hele leven is er van naar de maan.
Pas als jij gestraft word voor wat je hebt gedaan vind ik rust.
En vind ik meschien weer wat levenslust.
En tot die tijd staat de klok van het leven stil.
Maar dat ze jou te pakken krijgen is het enige wat ik wil.
Dan mag voor mij het leven verdergaan.
Maar tot dan blijft alles stil staan.
Want een ding wil ik je nog zeggen.
En dat hoef ik jou niet uit te leggen.
Je hebt mijn leven verwoest.
Reacties op dit gedicht
| Unesca: | Donderdag, januari 02, 2003 15:12 |
| Heel veel sterkte xxx Je mag altijd mailen .. Ik begrijp je :o( ... |
|
| yasmin_naomi: | Zaterdag, december 14, 2002 01:17 |
| heeel veeel sterkte meisje!!liefs yasmin... | |
| christina: | Vrijdag, december 13, 2002 22:28 |
| gun hem die eer van jou verwoesting niet meis liefs en sterkte christs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: an | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 13 december 2002 | ||
| Thema's: | ||