BLOEIDE BLOEMEN VOOR DE DOOD
bloeide bloemen voor de dood
in een graf vol bloemen vindt
de dood haar aards bestaan
ze staat een levenlang te bloeien
en wacht tot ze gelaten gaan
je lachte om de snelheid
die hard botste met beton
het rode bloed dat stolde
na de sprong van het balcon
je ontkende de depressie
die je naar beneden zoog
je liep weg voor de vergiften
die de ander op je spoog
je groeide dwars door muren
schopte tegen normen aan
wist dat het niet lang zou duren
want niemand nam iets van je aan
je graaide naar het beetje
aandacht dat het leven je nog bood
versteende langzaam zonder warmte
bloeide bloemen voor de dood
wil melker
14/12/2002
Reacties op dit gedicht
| Ana (stacia): | Vrijdag, december 27, 2002 09:47 |
| Aangrijpend en bloedmooi. Blij je terug te lezen, Wil. liefs ana |
|
| arie: | Zondag, december 15, 2002 00:03 |
| Wat wanhoop nal niet vermag te doen Wil... Heel triest zoals dit leven is verlopen Liefs, Arie |
|
| margot: | Zaterdag, december 14, 2002 23:18 |
| brr...Wil,krijg er rillingen van liefs,margot |
|
| waterval: | Zaterdag, december 14, 2002 14:32 |
| warmte ontberen, of niet meer kunnen zien dat het nog bestaat leidt tot dit soort dingen,...het maakt me droevig..... desalnietemin een mooi gedicht... |
|
| free: | Zaterdag, december 14, 2002 08:49 |
| triest....maar prachtig geschreven wil liefs free |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 14 december 2002 | ||
| Thema's: | ||