Het klinkt misschien raar maar ik praat
de doden, als de dood mij aankijkt met
zijn ijskoude wind om mij heen met zijn
koele kille ogen, ja ik praat met lijken
hoor ze schreeuwen hoor ze huilen zij
zijn getergd kwaad, de dood laat mij
niet los hij kijkt mij recht aan en grijnst
hij heeft mij uitgekozen dwingt mij om
te praten met de doden ik zwijg maar
Delphine Eeckhaut: | Maandag, december 16, 2002 21:22 |
mooi en sterk gedicht | |
Lost Hope: | Zondag, december 15, 2002 00:18 |
Hmmmm, zeker net 'Sixth Sense' gekeken... ;) Mooi gedicht -x- lotje |
|
Auteur: eddy daemen | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 14 december 2002 | ||
Thema's: |