Libessart, het landhuis

Libessart, het landhuis

Wij
in dit doodstille huis
herboren uit landwijn en gedempt lamplicht
of uit wat van het houtvuur ooit rook was,
wij horen nog alleen elkaar ruisen.

Ik
in de dood van de drank
hoor jou zacht slapen

Jij
in de dood van een droom
hoort mij drinken,
het stelt niet veel voor

Maar wacht,
straks gebeurt het,
eenmaal dronken
vanuit een zwart dakraam
een toast met de hemel
op het leven, een nulpunt,
dat evenwel goed is
in lief Libessart

Geschreven door

Theo van de Wetering

Reacties op dit gedicht

Theo van de Wetering vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

waterval:	Zondag, december 15, 2002 14:15
langzaam lees ik mezelf mee in de roes......en dan....de blues?...... weer zo'n apart gedicht.....maar toch mooi...

petrarcus (robert):	Zondag, december 15, 2002 09:00
Sfeervol gedicht. Het is mooi en rustgevend. Graag gelezen. Groeten robert

Over dit gedicht

Auteur: Theo van de Wetering
Gecontroleerd door: christina
Gepubliceerd op: 15 december 2002
Thema's: [Samen] [Eenzaamheid] [Zomer]