De fluisterwind verzucht het bos
op ritseltoon te praten
en zie, de blad'ren dansen los
op wind zijn lange maten

De vogels juichen op publiek
bekende jubeltonen
Ze laten grootse retoriek
op felle klanken tronen

De open hemel straalt en lacht
beheerst naar alle ogen
De zon beheert hem, ongeacht
dat soms een wolk doet pogen

Een rust bevangt mijn drukke geest
door vredig ritmisch ruisen
Het suizend water doet bedeesd
de vogelzangen kruisen

Het helder meer is heerlijk koel,
een schutting tegen hitte
Het is een wonderlijk gevoel
om samen hier te zitten

Je snel ontmaskerend gezicht
ontlokt een sterke deining
Vol ongeloof bekijk ik licht
ontzet je prachtverschijning

Och waar geluk, je huist bij mij,
maar reist met snelle vleugels
Tot vluchten ben je immer vrij,
al wil ik graag je teugels

Plots klinkt er zacht een harpgezang
omlijst door meisjesstemmen
De klanken komen snel op gang
en doen mijn hart omklemmen

Het is zo vreemd dit mooi geluid
dat steeds maar meer doet klinken
Een wonder! Heel het bos loopt uit
om snaar en stem te drinken

De waterkant is helemaal
bezet door alle beesten
Ze zwijgen in hun eigen taal,
althans dat doen de meeste

'Zeg Maud, wat is er aan de hand,
vanwaar de consternatie?
Om wat is ieder op het strand
in sterke concentratie?'

Maud:
'Mijn zuster Hermione komt
in haar gewijde slede!
Ze is godin, vandaar verstomt
bij ieder hier de rede

Ze is de mooie herderin
van ons verliefde geesten
Ik ben zo blij! Ik heb zo’n zin
om haar verschijn te feesten!'

Ik:
'Och gekke lachebek, je bent
de leukste van de goden!
Ze heeft ons met elkaar verwend,
we zijn haar dank ontboden'

Mijn spraak verdampt uit eerbied voor
de aangezwollen tonen
Ik leg me neer en laat me door
de melodie bewonen

Plots vlucht een zucht uit ieders keel
en wekt me uit het dromen
Ik zie, of droom ik nu geheel,
een wonderschouwspel komen

Vier gouden paarden laten hun
bazin de lucht doorsnijden
Er zit op elk een nimf in dun,
maar mooi omsluitend zijde

Hun aanzicht is een glinsterfeest
door kleine diamanten
Hun harpspel overtreft de meest
begaafde muzikanten

Daar staat ze in een rood gewaad,
de teugels strak in handen
De grote Hermione laat
haar slede rustig landen

Maud:
'Het is onwerkelijk, mijn huid
is kippenvel, zo prachtig...
Ze ziet er zo gewichtig uit,
het maakt me zenuwachtig...'

Wordt verder vervolgd...