Weg.
Weg.
We hadden pret.
We hadden plezier.
We lachten met
de mensen hier.
Toen kwam de dag,
de dag des oordeel.
Weg ging je lach,
ik greep de dokter naar zijn keel.
ik huilde van verdriet,
omdat ik niet wou dat je dood ging.
maar het baatte niet.
Wou niet dat ik je laatste woord opving.
Op een stille zaterdag,
op een kil moment.
Was onze lach helemaal weg.
Weet nu dat je ergens anders bent.
Je leed veel pijn,
en misschien is het zo beter voor jou.
Je vond het vast niet fijn,
maar weet dat ik altijd van je hou.
In loving memory,
staat er nu op je doodskaartje.
Weet dat ik die,
dicht bij mij hart zal laten.
We hadden pret.
We hadden plezier.
We lachten met
de mensen hier.
Toen kwam de dag,
de dag des oordeel.
Weg ging je lach,
ik greep de dokter naar zijn keel.
ik huilde van verdriet,
omdat ik niet wou dat je dood ging.
maar het baatte niet.
Wou niet dat ik je laatste woord opving.
Op een stille zaterdag,
op een kil moment.
Was onze lach helemaal weg.
Weet nu dat je ergens anders bent.
Je leed veel pijn,
en misschien is het zo beter voor jou.
Je vond het vast niet fijn,
maar weet dat ik altijd van je hou.
In loving memory,
staat er nu op je doodskaartje.
Weet dat ik die,
dicht bij mij hart zal laten.
Reacties op dit gedicht
| Nessaja: | Zondag, december 15, 2002 20:14 |
| heel mooi! het doet pijn een geliefd persoon te verliezen! ik kan er van meespreken... | |
Over dit gedicht
| Auteur: Hobbeske | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 15 december 2002 | ||
| Thema's: | ||