buitengesloten voelen
ik voel me eigen buitengesloten,
ik weet niet hoe het komt.
ze vragen me nergens meer mee naar toe,
maar misschien lijkt het maar allemaal zo.
ik zit voort altijd thuis,
en verveel me eigen dood.
soms krijg ik weer het gevoel,
dat ik er niet meer bij hoor.
maar dat zal wel allemaal lijken,
in ieder geval dat hoop ik.
want mijn vrienden zijn heel veel voor me,
en zonder hun weet ik het niet meer.
ik weet het niet meer,
maar krijg steeds erger dat gevoel.
ik kan er niks aan doen,
maar ik moest het even kwijt.
ik weet niet hoe het komt.
ze vragen me nergens meer mee naar toe,
maar misschien lijkt het maar allemaal zo.
ik zit voort altijd thuis,
en verveel me eigen dood.
soms krijg ik weer het gevoel,
dat ik er niet meer bij hoor.
maar dat zal wel allemaal lijken,
in ieder geval dat hoop ik.
want mijn vrienden zijn heel veel voor me,
en zonder hun weet ik het niet meer.
ik weet het niet meer,
maar krijg steeds erger dat gevoel.
ik kan er niks aan doen,
maar ik moest het even kwijt.
Reacties op dit gedicht
| darkchild: | Zondag, december 15, 2002 13:11 |
| hey meiske...tspijt me echt heel erg..maar we mochten echt nie vanaaf...en ik kon jouw echt nie bereiken! En gistermiddag ben ik de hele middag bezig geweest meej poetse... het spijt me echt heel erg..maar ik heb echt superdruk...vooral nu met me tentames.. maar volgende week als we vakantie hebbe... gaat we het echt heel gezellig hebben met elkaar..ik beloof je..dan gaan we gewoon lekker leuke dingen doen! I promise meid.. wees aub nie boos :S ik geef ook heel erg veel om jou.. echt waa |
|
Over dit gedicht
| Auteur: frietmuts | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 15 december 2002 | ||
| Thema's: | ||