bungelent oven de afgrond
Daar sta ik weer
aan de rand van de afgrond
ik sta met een been op de vaste grond
de ander bungelt al over de rand
ik ben moe en wiebel
dreig mijn evenwicht te verliezen
dan zak ik door m’n benen
en maak een lange val
ik kan me vastgrijpen aan een tak
daar hang ik dan
met m’n hele gewicht aan een arm
die compleet verkrampt
met de wetenschap
dat ik snel een keer zal vallen
in de grote diepte
waar de afgrond mij in zich op zal opnemen
15-12-2002
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: ~black angel~ | 
|
|
| Gecontroleerd door: klitty | ||
| Gepubliceerd op: 15 december 2002 | ||
| Thema's: | ||