Ik kijk naar je foto.
Ik kijk nog eens , en nog eens en nog eens.
Al meer dan 1000 keer heb i deze foto gezien maar nu pas zie ik wat ik nooit eerder zag.Ineens zag ik je zuiver en helder en niet meer als een "slechte foto".Ik zag niet alleen je gezicht maar ook je geest.Pas nu zie ik dat je "klein" en kwetsbaar was.Als ik dat vroeger had geweten , kon ik je helpen , misschien had je ons dan niet verlaten. Maar ik zag niets.Ik zag niets behalve jou, mijn Sandra,mijn heldin en vooral,mijn beste vriendin.Ik had het moeten weten.Ik zag het wel dat je veranderd was ,maar je trots en fierheid bleven.Dat ik eigenlijk het enige dat ik van je kende.Maar plots was je werg,ik zag niet in waarom.Heb ik je verwaarloosd?Heeft het daar iets mee te maken???Het enige dat ik nu echt zeker weet is: ik zag ,werd verblind, verloor je, en zie nu weer!!!
Sandra , mijn beste vriendin , ik mis je