Droom der dromen
De zon spreekt een gouden tekst in haar haren,
de zee fluistert golfjes in haar ogen,
toch kon zij geen glimlach baren
want de golfjes in haar ogen hebben de zee bedrogen.
De maan tekende met een potlood van maneschijn,
het vuur dat altijd in haar lippen zal zijn,
maar zij verwerpt en tiranniseert haar eigen vuur
elk jaar van het uur.
De wereld heeft een vrouw gemaakt van zijn dromen,
maar 's werelds levende dromen zijn zover gekomen,
dat door deze vrouw,droom der dromen
er van de wereld niets is gekomen...
de zee fluistert golfjes in haar ogen,
toch kon zij geen glimlach baren
want de golfjes in haar ogen hebben de zee bedrogen.
De maan tekende met een potlood van maneschijn,
het vuur dat altijd in haar lippen zal zijn,
maar zij verwerpt en tiranniseert haar eigen vuur
elk jaar van het uur.
De wereld heeft een vrouw gemaakt van zijn dromen,
maar 's werelds levende dromen zijn zover gekomen,
dat door deze vrouw,droom der dromen
er van de wereld niets is gekomen...
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Aristide | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 17 december 2002 | ||
| Thema's: | ||