JE LACH IS AL VERLEDEN TIJD
je lach is al verleden tijd
het uitzicht
kijkt naar binnen
kleurt het behang
seizoenenlang met
licht uit het verleden
je hebt gebeden
dat je oud mocht
worden, hebt gestreden
voor de laatste jaren
rust en vrede
ogen dromen en
je lach is al verleden tijd
je handen spelen
achteloos met pluizen
de asbakken zijn vol
je vest van wol is zacht
net als je wangen
je schouders hangen
in een moedeloos gebaar
wachtend op het nieuwe jaar
wil melker
19/12/2002
Reacties op dit gedicht
| jackyXXX: | Donderdag, december 19, 2002 20:45 |
| Haar hoofd...vol oude herinneringen, eens zo jong...en niet te bedwingen. Gestreden jaren...getekend gezicht, rimpelig...maar met een helder inzicht. Altijd die lach om haar mond, dromend over wat zij...van haar leven vond. Moe...voldaan...een nieuw jaar in, ook zij is iemand die het leven bemin. jackyXXX |
|
| Iejoor: | Donderdag, december 19, 2002 10:35 |
| Klingk...:| Een mond vol tanden, bij een wonderschoon gedicht, waar ik even stil van woord. Iets dat goed is, ga ik niet verfraaien met een reactie... Dus ik stop maar...;-) Prachtig Wil! LIefs, -chiara. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 19 december 2002 | ||
| Thema's: | ||