Ik voel je dichtbij
Uitgestrekt adem ik de zee
met armen in de lucht
als welkom wereld
neem bezit van mij
ontneem nimmer mijn beeld
voel met de wind van liefde
het leven wonderlijk anders
zo verhelderend en zuiver
wie jij ook bent mijn lief
ik voel je stil dichtbij
waar ik ook ben en ga
het is het moment
als we elkaar groeten
dat we herkennen.
19-12-‘02/0:04
Reacties op dit gedicht
| -lena-: | Vrijdag, december 20, 2002 18:45 |
| Knap geschreven x |
|
| eddy daemen: | Vrijdag, december 20, 2002 15:04 |
| oooops angeli dramatisch poetisch... | |
| MayadeBij: | Vrijdag, december 20, 2002 09:53 |
| Ah, jij was het dus.... (ik was nog even in de veronderstelling dat ik een koe met open armen naar de zee zag rennen) (maar ik ben bijziend, vandaar) Hallo! En een Kus! | |
| Booya: | Vrijdag, december 20, 2002 00:57 |
| Hhhhhhmmm, this makes me dream.......... | |
Over dit gedicht
| Auteur: Di Angeli | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 20 december 2002 | ||
| Thema's: | ||