Een feest.
Het vieren van een gebeurtenis, van dat wat is geweest,
maar wat nog steeds is, en altijd zal Zijn.
Geboorte van het Licht.
Het Licht dat de waarheid belicht.
Het Licht dat toont het heldere klare zicht,
op de werkelijkheid, jouw werkelijkheid,
belicht jouw eindeloze innerlijke strijd,
en in afstemming hiermee misschien meer en meer ervaren,
dat dit tot niets leidt.
De geboorte van het Eeuwige Licht,
de Eeuwige Liefde,
de Eeuwige Geliefde.

Toen de geboorte van dit Liefdeskind,
dat zich nog steeds in ons hart bevindt.
Daar nooit is verdwenen,
het Licht dat toen op aarde is verschenen.
We zijn het zelf die er steeds voor gaan staan,
ontkennen de betekenis van dit ware innerlijke Bestaan,
hebben het als een vals geloof afgedaan,
en zijn zonder dit Licht verder gegaan.

Het is nu slechts nog een tijdelijk feest.
Heel veel lekker eten, en misschien een beetje komen tot elkaar,
maar zeker niet ten diepste ervaren en beleven wat toen is geweest,
wat toen is begonnen, want de wetenschap zegt het is slechts geloof,
het is niet waar.
Het is door mensen als zoethoudertje verzonnen.
We geloven ergens anders in,
en geven aan ons leven een eigen zin,
waardoor het ware innerlijke Licht schijnbaar uit ging.
Maar wat toen was, is nog steeds, straalt binnenin,
is voor ieder daar, helder en klaar,
kan elk moment weer worden, openbaar.

Het ongeschonden zuivere pure liefdelicht werd toen geboren,
en als we dit Eeuwige Licht gaan ontkennen zijn we verloren,
want er is zoveel dat ons buiten onszelf kan bekoren.
En elk moment tracht dit Licht zich door onze waan, ons schijnbestaan heen te boren.

Het Licht schijnt nog steeds in de duisternis.
Maar de duisternis ziet het niet omdat het de verbinding met dit ware Licht
al zo vroeg verliet.
Zijn eigen weg is gegaan, ontkenning van dit ware Liefdebestaan.
Geen mogelijkheid gevend dat eens de innerlijke Zon op zal gaan.
Het ware innerlijke Licht lijkt gedoofd,
en zijn hierdoor van onze ware Bestaansgrond beroofd.
Want buiten onszelf wordt zoveel belooft,
en er is steeds weer iets nieuws waarin wordt geloofd,
en we raken meer en meer hierdoor verdoofd.

Het Licht, het Kind van de Liefde kwam op aarde.
Toen die zo reine moeder Hem baarde, openbaarde.
Nu nog steeds de Mogelijkheid, de vrouw, het vrouwelijke in iedere mens.
In innige ontvankelijkheid hiermee kan nu ook in jou dit Kind van de liefde opgroeien,
als dit is je enigste wens.
In een ware overgave, het over geven van jezelf aan dit andere Leven.
De vervulling van wat toen was.
Wat zich toen op aarde openbaarde,
dat in een moment alle innerlijke wonden genas.
Een nieuw begin.

En zo zal het ook jouw wonden kunnen genezen als je waarlijk
in je hart kunt/wilt lezen, wat hierin, in de Eeuwigheid geschreven staat,
waardoor je alles wat was achterlaat.
Als je stil kunt/wilt luisteren naar de stem van dit Liefdeskind,
dat zich in jouw hart bevindt,
waarin je uiteindelijk de ware innerlijke vrede vindt.
Geef de Liefde in jou mogelijkheid tot spreken,
en vroeg of laat zal alle angst van je zijn geweken,
doorzien zoveel dat zo groot en onaantastbaar had geleken.

Dit Kind strekt elk moment zijn armpjes naar je uit,
en Zijn roep klinkt zeker niet luid.
Het wil je raken je met Liefde omarmen, verwarmen.
Vervullen,
zodat het meer en meer in jou de Waarheid mag en zal onthullen.
Het is in jou, in iedere man en vrouw.
Luister, voel, ervaar het maar.
Nu, nu dit moment, en elk moment weer is het voor jou daar,
en als Het mag groeien zal dat wat toen was weer worden openbaar.