denken
op een bloem een vlinder, een bij,
de blinkende dauwdruppeltjes op het gras, in de wei.
al deze schoonheden van het leven.
ik bewonder ze, ben geraakt.
Zelfs deze pietluttigheden maken me blij.
maar omdat ik zo zacht ben in de diepte
zie ik ook ieders pijn,
of toch meestal,
hieronder lijd ik ook.
hun pijn dwaalt door men hoofd als een spook
dus moet ik misschien stoppen met denken?
maar dat betekend stoppen met leven.
dus zal ik ermee leren zijn,
de druk doorwandelde geest die ik heb,
alle pijn.
de blinkende dauwdruppeltjes op het gras, in de wei.
al deze schoonheden van het leven.
ik bewonder ze, ben geraakt.
Zelfs deze pietluttigheden maken me blij.
maar omdat ik zo zacht ben in de diepte
zie ik ook ieders pijn,
of toch meestal,
hieronder lijd ik ook.
hun pijn dwaalt door men hoofd als een spook
dus moet ik misschien stoppen met denken?
maar dat betekend stoppen met leven.
dus zal ik ermee leren zijn,
de druk doorwandelde geest die ik heb,
alle pijn.
Reacties op dit gedicht
| grasspriet: | Zondag, december 22, 2002 14:26 |
| amai chic geschreve ma voor mij is het ni zo duidelijk omdat et zo zwaar is geschreven,dada je leerling,hihi xx soen xx | |
| Iejoor: | Zaterdag, december 21, 2002 22:15 |
| Het zou slecht zijn, als de pijn van een ander, je koud hield... Liefs, chiara. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: tim balthazar | 
|
|
| Gecontroleerd door: Iejoor | ||
| Gepubliceerd op: 21 december 2002 | ||
| Thema's: | ||