hemelse spreuken zijn uitgezaaid
over de rood bebloemde wegen
die me met kronkelende bochten
sluipende naar je toebrengen
onbewust en af en toe
met een zacht vermoeden opgewekt
verdrink ik langzaam in je bijzijn
in je tedere golvende stemgeluid
je weergeeft mijn kwetsbare ziel
mijn gevulde tranenkannen
mijn liefste droom van leven
en de grootste kracht van streven
de gevoeligste, meest liefhebbende kus
van je dun en bescheiden getekende mond
waar toch zoveel woorden uit voortkomen
zo wijs, zo verlangend, zo rood