2 dagen voor kerst,
haat en verdriet vullen men hart.
Het kan me niet schelen al de rest,
Deze periode is echt veel te hard.

Normaal zou dit leuk moeten zijn,
Een huis mooi versierd, gezellig tot en met,
Het enige dat ik voel is pijn,
En het is echt gedaan met de pret.

Soms wou ik dat ik nog een dag,
Iedereen een keer kon zien;
Elk huisdier of elke vriend die ik graag zag,
Al was het zelfs maar een minuut of tien.

Waarom altijd zoveel woede?
Of frustratie om me heen?
Deze dage komen me echt niet ten goede,
Alleen maar een hoop problemen aan men been.

Men zusje houdt me er wel bovenop,
Soms is dat het enige dat me helpt,
Met al die zorgen aan men kop,
Is dat hetgeen dat het bloeden van men hart stelpt.

Opgeven doe ik nog niet,
Ik kan men vrienden nog niet verlaten
Zelfs al ken ik soms alleen verdriet,
Soms kan ik echt alleen maar haten.