slagen en verwondingen
Blauwe plekken
gekneusde ribben
steeds opnieuw
verbergen voor anderen
niemand mag het zien
niemand mag het merken
de pijn is er atijd
de pijn is te verdragen
mijn grens van aan kunnen
wordt steeds aangepast
wordt steeds hoger gelegd
maar toch ben ik ze beu
al die slagen en verwondingen
maar de smeerlap is er nu eenmaal
en ik kan het niet stoppen
echt niet,
waarom begrijpen ze dat niet???
gekneusde ribben
steeds opnieuw
verbergen voor anderen
niemand mag het zien
niemand mag het merken
de pijn is er atijd
de pijn is te verdragen
mijn grens van aan kunnen
wordt steeds aangepast
wordt steeds hoger gelegd
maar toch ben ik ze beu
al die slagen en verwondingen
maar de smeerlap is er nu eenmaal
en ik kan het niet stoppen
echt niet,
waarom begrijpen ze dat niet???
Reacties op dit gedicht
| Angel_14: | Zaterdag, maart 22, 2003 20:09 |
| sterkte! | |
| maneschijn: | Vrijdag, december 27, 2002 00:27 |
| je kunt het wél je kunt het wél je kunt het wél je kunt het wél je kunt het wél je kunt het wél!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ga dáár eerst maar eens zelf in geloven, en dan wordt het ook werkelijkheid (trust me, ik heb het tot mijn eigen verbazing ook meegemaakt) x knuffie maantje peejes: tot zaterdaggggggggg |
|
| Ton Rijkers: | Donderdag, december 26, 2002 14:16 |
| Hoi Dotje, Kwaadheid en onmacht...dat zijn de twee woorden die mijn gevoelens vertegenwoordigen. Ik weet niet wie de dader is...maar als je kunt...verlaat hem. Want iemand die jou slaat kan eenvoudig niet van je houden. Heel veel sterkte en groetjes, Ton |
|
| I love Misty: | Donderdag, december 26, 2002 11:17 |
| ik weet niet wat ik zeggen moet, maar ik wens je wel veel sterkte toe... ik hoop dat het beter wordt, veel liefs en een dikke knuff... | |
| Pearl Of Darkness: | Donderdag, december 26, 2002 08:46 |
| Hier word ik nu eens boos en ontzettend triest van :-( al die agressie al dat geweld, please laat je niet doen, laat het niet meer gebeuren! *warme knuffel* | |
| lani: | Donderdag, december 26, 2002 06:55 |
| Dat is moeilijk he meid en echt niet zo makkelijk je te verweren... Ik wens je moed en denk aan je. Blauwe plekken aan de buitenkant genezen, maar 't zijn die krassen op je ziel... Hele, maar dan ook hele lieve knuffel!!! x-x-x |
|
| Wim Meeus: | Donderdag, december 26, 2002 01:49 |
| ... xxxxx en megaknuffff Groetjes van Wim |
|
| Robski: | Donderdag, december 26, 2002 01:06 |
| Lieverd.. verweer je.. en als dat niet gaat.. probeer zo'n iemand aan te geven... laat je niet doen.. laat je niet slopen .. :( En als het echt allemaal zo moeilijk is.. dan wil ik je iig een knuffel geven als (schrale) troost.. en zeggen dat ik iig om je geef... Liefs, Rob |
|
| christina: | Donderdag, december 26, 2002 00:36 |
| een van die sterren die ik in mijn hart heb gesloten ben jij meis weet even niet meer te zeggen sorry ja dat je een schat bent lieve dikke knuffelllllll christa |
|
| Zasan: | Donderdag, december 26, 2002 00:35 |
| Bah! Kom er mee naar buiten. Misschien klinkt dat stom, maar anders kan ik het niet zeggen. Kom op! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: dotje | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 26 december 2002 | ||
| Thema's: | ||