Voelde me zo bang....
Heb al zoveel pijn in mij.
Dit kan er niet nog eens bij.
Je voerde me dronken met de bier.
Je gaf niet om mij maar om je eigen plezier.
Toen werd ik smoor.
Had jouwn vieze bedoelingen niet eens door.
Je handen betaste mijn hele lichaam.
Door mijn hoofd spookten de woorden ik ga eraan.
Ik wou scheeuwen maar er kwam zacht geluid.
Met een zwakke stem kwam er NEE uit.
Maar jij gaf daar niet om.
Mijn god wat was ik toch stom.
Steeds zakkte ik inelkaar.
Maar jij was nog niet met me klaar.
Ik wou je weg duwen maar ik had niet meer de kracht.
Zal nooit meer je gezicht vergeten hou je toen lacht.
Zo gnieperig en zo gemeen.
Voelde me zo bang, klein en alleen.
Toen was er een kans en wist aan je te ontkomen.
Langzamer hand gingen mijn tranen stromen.
Waarom waarom heb je dit gedaan.
Ik snap het niet wat deed je me aan.
Onder weg naar huis storte ik weer in.
Wou van de brug springen zag et op dat moment helemaal niet meer in.
Maar het lukte niet.
Op dat moment voelde ik weer de pijn en verdriet.
Eindelijk was ik thuis ik heb het gered.
Anstig en met een vies gevoel ging ik naar bed.
Nooit weer zal ik het zelfde zijn.
Je hebt me veel vertrouwen ontnomen en gegeven de pijn.
Zal ik ooit nog met een jonge kunnen gaan.
Zonder er bij na te denken wat je hebt gedaan.
Ik ben nu nog dankbaar dat ik leef.
Maar ik weet als het zo door gaat komt er een dag dat ik et opgeef.
Dit kan er niet nog eens bij.
Je voerde me dronken met de bier.
Je gaf niet om mij maar om je eigen plezier.
Toen werd ik smoor.
Had jouwn vieze bedoelingen niet eens door.
Je handen betaste mijn hele lichaam.
Door mijn hoofd spookten de woorden ik ga eraan.
Ik wou scheeuwen maar er kwam zacht geluid.
Met een zwakke stem kwam er NEE uit.
Maar jij gaf daar niet om.
Mijn god wat was ik toch stom.
Steeds zakkte ik inelkaar.
Maar jij was nog niet met me klaar.
Ik wou je weg duwen maar ik had niet meer de kracht.
Zal nooit meer je gezicht vergeten hou je toen lacht.
Zo gnieperig en zo gemeen.
Voelde me zo bang, klein en alleen.
Toen was er een kans en wist aan je te ontkomen.
Langzamer hand gingen mijn tranen stromen.
Waarom waarom heb je dit gedaan.
Ik snap het niet wat deed je me aan.
Onder weg naar huis storte ik weer in.
Wou van de brug springen zag et op dat moment helemaal niet meer in.
Maar het lukte niet.
Op dat moment voelde ik weer de pijn en verdriet.
Eindelijk was ik thuis ik heb het gered.
Anstig en met een vies gevoel ging ik naar bed.
Nooit weer zal ik het zelfde zijn.
Je hebt me veel vertrouwen ontnomen en gegeven de pijn.
Zal ik ooit nog met een jonge kunnen gaan.
Zonder er bij na te denken wat je hebt gedaan.
Ik ben nu nog dankbaar dat ik leef.
Maar ik weet als het zo door gaat komt er een dag dat ik et opgeef.
Reacties op dit gedicht
| theike: | Dinsdag, september 28, 2004 16:02 |
| ... (ben stil met je mee) |
|
| klavertje4: | Zondag, december 29, 2002 18:12 |
| heel heel erg mooi brok in me keel! STERKTE | |
| babyblauw: | Vrijdag, december 27, 2002 21:07 |
| slik de tranen lopen over me wang,ben super blij dat je niert gesprongen ben dat had nog meer elende gebracht, leef super met je mee en weet wat je voel,kop op meis en veel sterkte groetjes | |
| Lisje18: | Vrijdag, december 27, 2002 06:44 |
| Lieve meid, Ik weet wat je doormaakt, KOP OP!! Ooit komt er een dag dat je allemaal boven ze staat en het helemaal zelf maakt!! |
|
| shy-girly: | Donderdag, december 26, 2002 17:58 |
| JEZUS!!! Meisie, nu dit er ook nog bij!:'( gdv, ik kan me echt SUPER kwaad maken om die gast hé... t lijkt wel niet te stoppen met al die ellende van jou:'(Die gast is echt n GORE KLOOTZAK!! Maar goed, ff mijn woede aan de kant.. T spijt me echt heel erg voor je lieverd, maar net zoals kaysie zegt, en jij vanmiddag ook nog tegen me zei, je MOET gewoon blijven doorvechten.. wat er nog meer allemaal voor ellende op je pad komt, ik weet t niet, en ik hoop dat t nu is zal stop |
|
| kaysie: | Donderdag, december 26, 2002 17:44 |
| *slik*komt mij heel bekend voor,ik vind da het1 van het ergste is wat een meisje kan overkomen, maar kop op, blijven vechtten moet je elke dag doen nooit opgeven,hij is het nie waard!! en heb je iemand waar je mee kan praten erover?je mag je altijd aanmelden op mijn msn!en dit vergeten zal nooit gebeuren,maar het antwoord op jou vraag van zal ik ooit met een jongen kunnen gaan...hum zal mischien wel een tijdje duren maar ge gaat het een plaats kunnen geven. mischien denk je gema |
|
Over dit gedicht
| Auteur: mellody | 
|
|
| Gecontroleerd door: Cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 26 december 2002 | ||
| Thema's: | ||