eind(e)
De gedachten doen nog altijd pijn
Je kinderen waren nog zo klein
Nu 15, 16 jaar
Je leven was nog lang niet klaar
En toen een trein - pijn - dood spoor
Waarheen?
Waarom?
Waarvoor?
Plotseling een stem die klinkt
Ze zingt:
"I'm in heaven"
-Ik ben in de hemel hoor!
Een troost?
Ik weet het niet
Ik voel nog steeds verdriet
Je kinderen waren nog zo klein
Nu 15, 16 jaar
Je leven was nog lang niet klaar
En toen een trein - pijn - dood spoor
Waarheen?
Waarom?
Waarvoor?
Plotseling een stem die klinkt
Ze zingt:
"I'm in heaven"
-Ik ben in de hemel hoor!
Een troost?
Ik weet het niet
Ik voel nog steeds verdriet
Reacties op dit gedicht
| hadassah: | Vrijdag, december 27, 2002 11:57 |
| zelfmoord.............de rotste dood om te verwerken. de antwoorden op de vragen kan je niet weten, je kunt er uiterlijk naar gokken. maar ik ben bang dat het wel beter was....voor haar. sterkte! |
|
| Iejoor: | Vrijdag, december 27, 2002 11:19 |
| Zelfmoord, zo onverwachts, zoveel vragen, zoveel niet gezegt, zoveel niet gedaan... Machteloos, vragen, zonder antwoorden, enkel vragen...en misschien, een beetje schuldgevoel, en tevens woede. Maar soms Johanna, spreekt de zin 'Dood komt als verlossing, wanneer het leven lijden wordt.' meer dan de waarheid. Het is alleen jammer, dat je de nabestaanden, dan op die manier achter moet laten. Ik wens je veel sterkte toe, Chiara. |
|
| * nijntje *: | Vrijdag, december 27, 2002 10:40 |
| Zelfmoord is iets verschrikkelijks .... Zoveel mensen die achterblijven met schuldgevoelens... met vragen als waarom? waarvoor?.... boosheid, droefheid.... maar je moet verder met je leven.... probeer terug te denken aan de mooie momenten die je met haar hebt beleefd en pieker niet over het waarom, want daar zal je nooit of nooit een antwoord op krijgen.... hoe jammer dat ook is.... Ik wens je heel veel sterkte!! Een dikke knuffel van nijntje xxxx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: johannah | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 27 december 2002 | ||
| Thema's: | ||