Desillusie
Elke dag ontwaken
in een wereld hard en kil,
niets weet de mens te raken,
alles is bitter en stil.
Alles is te veel meneer!
Dat kan u toch niet menen?
Moet dat nu echt, met dat weer?
Men gooit onversaagd met stenen.
Egoïsme, zelfzucht, eigenbelang,
't is waar de wereld om draait.
Zo'n bestaan maakt me eindeloos bang,
vooral dat er geen haan naar kraait.
Ben ik dan alleen in mijn desillusie,
huilt er niemand een zoute traan?
't Is een leven van oorlog en ruzie
en eenieder laat het begaan.
in een wereld hard en kil,
niets weet de mens te raken,
alles is bitter en stil.
Alles is te veel meneer!
Dat kan u toch niet menen?
Moet dat nu echt, met dat weer?
Men gooit onversaagd met stenen.
Egoïsme, zelfzucht, eigenbelang,
't is waar de wereld om draait.
Zo'n bestaan maakt me eindeloos bang,
vooral dat er geen haan naar kraait.
Ben ik dan alleen in mijn desillusie,
huilt er niemand een zoute traan?
't Is een leven van oorlog en ruzie
en eenieder laat het begaan.
Reacties op dit gedicht
| El Caballero: | Zaterdag, december 28, 2002 12:30 |
| Een omgekeerde kerstgedachte. Begin bij jezelf, 1 lach maakt 2 huilbuien goed. Groeten, El Caballero |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Karen Verhaegen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 27 december 2002 | ||
| Thema's: | ||