Wie ben ik is meteen de eerste vraag?
Want ik ben niet wie ik heb laten zien
Ja ik weet dit klinkt echt ontzettend vaag
Maar ik ben alleen de ik die ik bedien
Het is een machine met de naam ik
De machine is nooit echt ik geweest
De ik zit gevangen als soep in blik
Maar welke ik overheerst nou het meest?
Niemand weet wat ik denk of wat ik voel
Ze zien een meisje altijd vrolijk zijn
Maar wat heb ik nou aan een vrolijke smoel
Als mijn hart blijft huilen om alle pijn
Om mijn hart zit nu een dikke laag ijs
Gevormd in zeventien lange jaren
En ik zie elke keer weer het bewijs
Na urenlang in de spiegel staren
Het ijs smelt soms door sommige mensen
Dan ontstaat er plaatselijk wat wakken
Ik trek dan onmiddelijk mijn grenzen
En zal meteen de gaten gaan plakken
Complimenten neem ik sarcastisch aan
En ik lach me dan echt helemaal krom
Want ze mogen niet door het ijs heen gaan
En het ergste is, ik weet niet waarom
Ik ben veel te bang om kwetsbaar te zijn
Dat ik nu al rijp ben voor het gesticht
Deze manier van leven is niet fijn
Wanneer toon ik eens mijn ware gezicht??
| kaysie: | Vrijdag, december 27, 2002 19:33 |
| heyy esther,ik heb er even over nagedacht ma kgeef je toch een reactie erop!!! ja veel nieuws kan ik nie zeggen...gewoon was verbaasd da ik dit las ma we hebben gepraat dus....ik begrijp je nu!!! zo leuk gelache he vandaag met ons 3tjes hahaha!!!seg lieveke dikke kusxxxdenk aan jouxxx en als je met iets zit weet da ik ook naar jou luister dadaxxx(k)(k)(k) |
|
| Ton Rijkers: | Vrijdag, december 27, 2002 19:13 |
| Hoi Esther, Eigenlijk geef je in het laatste couplet aan waarom je een masker aan de buitenwereld toont. Het is de angst om je te laten kwetsen. Maar in hoeverre die vrees terecht is.....dat is een beetje de vraag. Want zolang het min of meer anoniem is, zoals op deze site, durf je wel uiting aan je gevoelens te geven. Ik denk dat je je masker pas helemaal af gaat werpen als je een geliefde krijgt waar je je volkomen veilig bij voelt. Wel weer een heel mooi en openhartig gedicht. |
|
| Jook: | Vrijdag, december 27, 2002 18:58 |
| echt prachtig gedicht... het spijt me erg dat je je zo moet voelen... ik hoop echt dat je gauw weer helemaal gelukkig wordt... | |
| hadassah: | Vrijdag, december 27, 2002 16:13 |
| hoi esther. jij bent jezelf, geen ding ofzo, maar een mens, een mens die heel veel waard is. neem de complumenten aan, ze zijn echt niet gelogen. maak jezelf open, denk eens goed naar, schrijf eens op, wat zijn je eigenschappen, wat is je karakter, dus eigelijk wat vormt er wie je bent. als je dat weet den weet je ook wie je bent en dan gaat het masker af en laat je jezelf zien. probeer met de complumentjes de warmte van andere mensen het ijs te smelten, het zal wel |
|
| kimberlyke: | Vrijdag, december 27, 2002 15:06 |
| hey seg lieve meid , wat lees in nou ?? Ik maar denken dat alles goed met jou gaat . Ik hoop dat je weet dat je voor mij NOOIT een masker hoeft te dragen . Je weet dat je altijd jezelf mag zijn,en als ik zeg dat je een lieve meid bent dan meen ik da !! Komaan meid gooi dat masker van je af en ga ervoor dat eindelijk iedereen ESTHER MILLENAAR kan zien !! dikke kus kimberly xxx ( I'll be there for you ... ) |
|
| Gioi: | Vrijdag, december 27, 2002 14:10 |
| And the mask, that terrible thing, lay on the floor in shatters. Too long my faith in that evil thing, left my life nearly in tatters. But now I see, trough my own eyes, what things that I could be. And most of all, and proudly too, I can claim that I am ME Angst voor pijn, op welke manier dan ook is de grootste reden waarom mensen muren op trekken, maskers dragen. Niet vreemd, zeker niet. Lang geleden begreep ik het in eens, niet makkelijk, w |
|
| Auteur: Esther Millenaar | 
|
|
| Gecontroleerd door: bevertje | ||
| Gepubliceerd op: 27 december 2002 | ||
| Thema's: | ||