M'n littekens op m'n ziel, uiterlijk en innerlijk.
Zorgen voor een bewogen lijn,
die ooit nog een gewone rechte bleek te zijn.
Tot nu, stap ik buiten de cirkel van het leven.

Waarom toch al die ellende
en ik zoek geen medelijden
ik zou niet weten waarom
voorheen geen aandacht
waarom dan nu plots wel..
een duivel heerst in me..
zo bang geworden...
schuil ik me in een hoekje..
en huil... Want.

Morgen kan ik niemand meer zijn
Wat is mijn hart?
Voor mensen waarvan ik houd?
Wat zijn de woorden houden van, van betekenis?
Breek mij niet
Geef me niet weg
Wat is mijn hart?
Zonder liefde?
Nu.

De cirkel wordt kleiner
en ik voel me zo groot
in het midden van de spiralen
ben ik fout van gedachte
denk ik dan
de dag wordt nacht
de hemel wordt aarde
de spiralen worden mirakels
en de cirkel.. verdwijnt...

De zon treft me aan als een grote illusie in de mist
die overhit raakt door de wanhoop van brandende tranen.
De wind heeft mijn liefde uitgewist en mijn leven vernield.
Terwijl hij de indruk geeft dat de gegevens wel terugkomen.