Help me alsjeblieft
De wind is weg, mee met de vogels
Alles voelt zo leeg, zo kil en hol
De straten grijs, het asfalt koud
Ik houd het maar met moeite vol
Ik zoek haar nu al zeven weken
Ik slaap en gaap de dag maar door
Om ’s nachts heel stilletjes naast haar te kruipen
De tranen zijn mijn gedachten voor
De weegschaal kijkt verschrikt naar boven
En zelfs de spiegel draait zich om
Wat kan een man toch snel veranderen
Als de liefde vertrokken is met stille trom
Ik heb getracht haar te vergeten
Haar brieven, haar woorden, en zelfs haar stem
Ik ben zo moe en wordt steeds slapper
Ik ben gewoon niet meer wie ik ben
Ik weet dat dit niet lang moet duren
Is er dan niemand die mij zo ziet
Het gaat echt niet goed zo, ’k ben totaal gebroken
Lieverd, help me toch alsjeblieft
Reacties op dit gedicht
| Jeffry: | Zondag, december 29, 2002 18:26 |
| Liefde is ondoorgrondelijk, maar in haar statige obsessie mag ze geen bezit van je worden, je verliest dan snel het gevoel voor "eigenwaarde" en de bedoeling is dat wij omhoog blijven kijken, al is de appel nog zo zuur... doorbijten dus! ;-) |
|
| Iejoor: | Zondag, december 29, 2002 13:45 |
| Wat zou je te verliezen hebben, als je haar dit laat lezen? Vrijwel niets, enkel iets te winnen....hoofd- of troostprijs. Liefs, Chiara. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Tijm_Wadens | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 29 december 2002 | ||
| Thema's: | ||