Immens verdriet
tranen lopen
trage wegen van verdriet
dat de strepen
op je wangen achterliet
ik hoor het vage scheuren
van je hart
dat opstijgt in je keel
en snikt vol smart
je handen wringen
vechten met zichzelf
en laten gelaten
jouw wanhoop begaan
schreeuw na schreeuw
rukt jouw pijn
jouw ziel naar buiten
breekt de ruiten
van je spiegel paleis
tot scherven glinsteren
en dwarrelen
tot enkel zachtjes treuren blijft.
Waarom? Dat weet ik niet?
trage wegen van verdriet
dat de strepen
op je wangen achterliet
ik hoor het vage scheuren
van je hart
dat opstijgt in je keel
en snikt vol smart
je handen wringen
vechten met zichzelf
en laten gelaten
jouw wanhoop begaan
schreeuw na schreeuw
rukt jouw pijn
jouw ziel naar buiten
breekt de ruiten
van je spiegel paleis
tot scherven glinsteren
en dwarrelen
tot enkel zachtjes treuren blijft.
Waarom? Dat weet ik niet?
Reacties op dit gedicht
| lani: | Zondag, december 29, 2002 21:14 |
| Oowh... zo'n echt verdriet, ik zie het gewoon en ik schets het in m'n ziel. Prachtig! x-x-x |
|
Over dit gedicht
| Auteur: victor van der Daelen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 29 december 2002 | ||
| Thema's: | ||