van daarboven
soms denk ik dat je van de hemel naar me komt,
zomer,
avond warmte,
en een ver geluid,
alsof je me toehinnikt.
Ik mag men gezicht dan in je manen begraven,
terwijl je me zegt;
nu niet meer bang zijn,
huil maar uit...
zomer,
avond warmte,
en een ver geluid,
alsof je me toehinnikt.
Ik mag men gezicht dan in je manen begraven,
terwijl je me zegt;
nu niet meer bang zijn,
huil maar uit...
Reacties op dit gedicht
| Marley: | Maandag, december 30, 2002 01:46 |
| Mooi beschreven Erg herkenbaar Het verlangen, al was het voor heel even. Sterkte |
|
Over dit gedicht
| Auteur: vipergirl | 
|
|
| Gecontroleerd door: DiAngeli | ||
| Gepubliceerd op: 29 december 2002 | ||
| Thema's: | ||