jij
kleurt mijn wereld
door je volle lach
maakt mijn wangen rood
met je doordringende blik
en ik
straal verlegenheid terug
die je enkel eerder zag
in het blauw van een hemel
die je op afstand zicht bood
op wolkenloze verten
verbonden door een
onzichtbare brug
pas
als je je blik afwendt
komen de schapenwolken
wit uit je penseel
koelemij,harold: | Maandag, februari 24, 2003 23:50 |
mag ik jouw schilder zijn | |
Laurier: | Woensdag, januari 22, 2003 20:20 |
Tederheid, vol bedwongen hartstocht, op zijn best. | |
wijnand.: | Vrijdag, januari 03, 2003 17:20 |
mmm heerlijk gedicht Prachtig geschreven |
|
aseos: | Maandag, december 30, 2002 23:14 |
hmz ik dein mee op de wolken, zoveel tederheid! Kus soesa | |
Jacobs Ivan: | Maandag, december 30, 2002 11:52 |
prachtig.....!!!! | |
Cartooneken: | Maandag, december 30, 2002 11:26 |
Wauw.. Liefs Marthe |
|
wil melker: | Maandag, december 30, 2002 09:05 |
je schildert een uitzicht dat lang in de mist in gebleven je penseel wolkt de schapen hemelsblauw in de wei van verlangen liefs wil |
|
Rep: | Maandag, december 30, 2002 07:47 |
mooi he?... zo een onzichtbare brug, of onzichtbare draden van verbondenheid... kus, Rep |
|
Sheena: | Maandag, december 30, 2002 01:54 |
wow touched by a angel Rox ;-) Sheen |
|
christina: | Maandag, december 30, 2002 01:00 |
een prachtig gedicht slaap lekker he liefs en knuffie christa |
|
Auteur: Nina Laverona | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 30 december 2002 | ||
Thema's: |