Telkens weer als ik om me heen kijk zie ik een denkbeeldig leven
Omdat iedereen naar geluk wil streven
Allemaal doen ze schijnheilig tegenover anderen
O, wat zou ik graag de wereld veranderen…

Deze wereld kent talloze zichtbare en verborgen gevaren
Die niemand zullen sparen
Ze worden steeds groter en iedereen denkt “er is toch niks aan de hand?” Maar ik zie een afgrond en wij staan aan de rand

Die gevaren komen op je af, al besef je het soms niet
Maar gevaren die je niet ziet afkomen doen je wel pijn en verdriet
Vele mensen overstelpen je dan met een leugen of verhaal die ze zelf maar half verstaan
Maar het geloof zit in jezelf en dat is de kern van mijn bestaan

Ik wil jullie zeker niet van mijn denkwijze overtuigen
Want anders vallen jullie dromen misschien aan duigen
Maar ik zie een wereld voor me waar iedereen nuchter nadenkt
En waar iedereen aan elkaar aandacht schenkt

Iedereen zou een ander z’n leven helpen verrijken
Moesten we dat ooit eens kunnen bereiken
Maar niemand geeft gehoor
En dus zal m’n gedachte, net als het leven, leiden tot een dood spoor

Want het leven leidt tot verkeerde beslissingen
Gebaseerd op misleidende gissingen
Wat is er in feite nog zeker in dit leven?
Niets… en dat moeten vele mensen nog leren

Misschien is wat ik vertel, net als mijn leven, doelloos
En ben ik door wat ik heb meegemaakt gevoelloos
Maar volgens mij ben ik niet verkeerd
En zul je er zelf eens mee worden geconfronteerd

Na het nutteloze te hebben meegemaakt die het leven biedt
Begin ik te beseffen: “het zorgeloze” ligt in het verschiet
Want ik wil hier vandaan
Dus laat me langzaam op weg gaan…