en zij die devotie hadden,
zaten er een dozijn goden naast...
in die hemel waar zij naar staarden,
smaalden om hun eigen gedachten
en interpretaties van dit geheel,
ben ik een nova geweest.....
voor mezelf.....of zal ik zeggen :
voor mijn god
wie kon ik overhalen, jij?
met je overtuigingen?, jij?
met je bijgeloof?, jij?
met je telescoop?
te zoeken en terug te zwaaien naar mij ?
ik heb geleefd...ik ben geweest..
dankzij de sleur die sporadisch ontsluiert
en de hartvormige lijn die mijn nagels
in de aarde krassen
ik geniet je aandacht, nu kan het
slurp de wolken leeg
bedek de zon met je hand
haal de nacht erbij met je gelispel
aanschouw en spreek dan, een aantal woorden, hardop het liefst, zodat ik je lippen niet hoef te lezen, of je gedachten
je mag alles beproeven,
doch probeer mij niet te bereiken....
ik ben nu niets meer ...
dan een hoeveelheid gas...
door de zon verlicht
| NooR: | Zaterdag, april 05, 2003 20:40 |
| Zak je ooit af tot niet-filosofie? Ach what the heck... Het was me een waar genoegen nog eens op jou te stuiten :) xxx NooR |
|
| moonrise: | Vrijdag, januari 03, 2003 18:56 |
| nog langer, nog mooier, en nog moeilijker voor mij te begrijpen ;) wel prachtig leived! liefs Evi |
|
| aseos: | Maandag, december 30, 2002 23:35 |
| en de hartvormige lijn die mijn nagels in de aarde krassen! schitterend! Ga toch een keer mijn telescoop pakken en kijken of sterren nagels hebben, geintje! Mooi gedicht met filosofische melancholie die ik wel gewend ben van je;)! Kus soesa |
|
| karin jansen: | Maandag, december 30, 2002 23:07 |
| heel erg mooi, ookal snap ik hem niet helemaal ... | |
| Auteur: Armand Manoochehry | ||
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 30 december 2002 | ||
| Thema's: | ||