Ik de koorddanser
Hoor de regen tegen het raam,
lieflijk en zacht, zo warm
alsof de wolken om je heen
nimmer je beeld vervagen
ben ik een regendruppel dan,
dat danst als het uiteen spat
in kristallen deeltjes, schitteren
alsof de zon er doorheen schijnt
ben ik de zon wie weet,
die door alles heen
toch het hart zal bereiken
als herkenning van leven
ik ben het leven
als een koorddanser,
met een doel.
30-12-‘02/23:27
Reacties op dit gedicht
| Basje: | Dinsdag, december 31, 2002 07:53 |
| het leven is af en toe wankel... heb jij even geluk dat je een engel bent en makkelijk kunt corrigeren ;) ik zou bijna jaloers worden, ware het niet dat ik een draak ben en dat koord niet nodig heb ;D groet Bas |
|
| michris: | Dinsdag, december 31, 2002 00:23 |
| ...en als je dreigt te vallen van het koord...sla dan je vleugels uit....die brengen je weer in balans.... michris |
|
