Het zandkorreltje
Het zandkorreltje
blijft verwonderen
een vorm zo klein
niemand weet
de werkelijke waarheid
van het zijn
het zandkorreltje
overleeft de tijd
ongewis van kennis
tijden vormen
zandkorrels
tot wonderlijk beeld
vraag niet waarom.
30-12-‘02/23:56
Reacties op dit gedicht
| dotje: | Dinsdag, december 31, 2002 18:38 |
| hmmm, ik moet zeggen, u bent zeer goed in mensen laten nadenken prachtig gedaan knuffie dotje x |
|
| Huting: | Dinsdag, december 31, 2002 10:30 |
| Soms moet je maar gewoon genieten van die kleine dingen en je niet afvragen waarom.. toch? Liefs, Doortje |
|
| Basje: | Dinsdag, december 31, 2002 07:46 |
| Damn Wil!!! Van een zandkorrel een mooi gedicht maken das nog eens kunst hahaha Ik zal voortaan es beter naar de korrels kijken...:D Bas |
|
| Gioi: | Dinsdag, december 31, 2002 03:49 |
| Mensen zijn als zandkorrels op de bodem van de zee. Ze moeten met de stroming mee Zijn zandkorrels dan als mensen? Gevormd door de stroming van hun leven? als maar kleiner en kleiner in hun beleving omdat ze vertrouwen en liefde onderweg verliezen aan de slijtende kracht van veraad en pijn? Ach, wat weet ik nou zei de gek, en danste weg |
|
| *!_Joda_!*: | Dinsdag, december 31, 2002 00:21 |
| van heel dicht bij lijkt een zandkorreltje een berg, neem afstand en je ziet de dingen in het juiste perspectief ^__^ |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Di Angeli | 
|
|
| Gecontroleerd door: Robski | ||
| Gepubliceerd op: 31 december 2002 | ||
| Thema's: | ||