Ontmoeting
Ontmoeting
De neerslag viel
schuin, en het portret
van de stad was troebel
Ik stapte langzaam,
verzonken in gedachte,
op naar de kiosk
in het park
verkrampt door het
lange zitten, met mijn
armen in de levenslucht
keek ik naar de regen en
zag de hemelen in tranen
van mededogen
Het was stil in mezelf
en bij vertrek viel de
neerslag nog steeds
schuin, maar de stad
bleef helder
De neerslag viel
schuin, en het portret
van de stad was troebel
Ik stapte langzaam,
verzonken in gedachte,
op naar de kiosk
in het park
verkrampt door het
lange zitten, met mijn
armen in de levenslucht
keek ik naar de regen en
zag de hemelen in tranen
van mededogen
Het was stil in mezelf
en bij vertrek viel de
neerslag nog steeds
schuin, maar de stad
bleef helder
Reacties op dit gedicht
| Laurens Windig: | Woensdag, februari 12, 2003 15:02 |
| Ik zie het naast je op de bank waar ik nu nog zit en voel een waas van zachte regen als een gordijn om mij heen. | |
| -lena-: | Woensdag, januari 01, 2003 14:10 |
| Beeldend... en gevoelsvol... Groetjes Wens je een gelukkig 2003 |
|
| free: | Dinsdag, december 31, 2002 15:07 |
| heel mooi beeldend geschreven gunther happy 2003 liefs free |
|
Over dit gedicht
| Auteur: gunther vandenberghe | 
|
|
| Gecontroleerd door: bevertje | ||
| Gepubliceerd op: 31 december 2002 | ||
| Thema's: | ||