Zomerzon
Zomerzon
In mijn dagen van regen was er weinig hoop..
Kou, onrust en storm waren doodnormaal..
Totdat ik jou ontmoette..
en je mij licht gaf als een zonnestraal..
Puur als de lucht, fris als de zee..
Jij deelde met mij jouw zon..
Mijn hemel klaarde op, beetje bij beetje..
De tijd die nodig was, zorgde dat jouw bewolking begon..
Rillingen hebben zich meester van mij gemaakt..
en af en toe voel ik die ijzige kou..
Veroorzaakt door een leegte, waarvan ik hoopte..
dat ik daar nooit meer in terugkeren zou..
Maar dan denk ik aan die zonnestraal..
in de vorm van jouw streling of de blik in je ogen..
Het maakt mij sterk, geeft mij hoop..
want ik ben nog niet gestopt met geloven..
Geloven in onze zomer..
waar jouw wolken van twijfels verdwijnen..
Daarom zal ik er alles aan doen..
om mijn zon deze keer bij jou te laten schijnen..
Reacties op dit gedicht
| Annelies Peeters: | Donderdag, januari 02, 2003 20:03 |
| Schattig.. vriendelijk en aardig.. Echt zeer mooi en volgens mij voor de gene aan wie dit gedicht bedoelt is een zeer prettig gevoel.. Laat je zonnetje schijnen en zorg dat er nooit verduistering komt!!! Liez |
|
| MayadeBij: | Donderdag, januari 02, 2003 09:12 |
| Lief! | |
| Wim Meeus: | Donderdag, januari 02, 2003 00:22 |
| Zo bekend voor me ... Geloven doe ik niet meer. Maar diep vanbinnen blijft steeds een sprankeltje hoop. Mooi gedichtje Groetjes van Wim |
|
Over dit gedicht
| Auteur: xxx | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 01 januari 2003 | ||
| Thema's: | ||