De muur tegen pijn en verdriet
brokkelde jij langzaam af
en ik liet je je gang gaan

niet wetend wat ik nu weet

De muur tegen pijn en verdriet
werd een lage fundering

Toen ik die wou slopen
en m'n gevoelens voor jou erkende
Bouwde jij een muur van beton om jezelf
een muur die ik alleen zag
die alleen voor mij bestemd was,

Wat ik ook probeerde
de muur gaf niet mee,
Je sloot me buiten,

De muur tegen pijn en verdriet
is in alle hevigheid opgerezen
om niet meer neer te gaan,
voorlopig niet,
Er is niemand die mijn muur kan afbreken
dat kon alleen jij,

Lang zal ik niet meer wachten,
langzaam verschijnt er een deurtje in mijn muur,
ik weet nu toch,
dat ik jou niet buiten kan laten staan...