ik moet mijn pad belopen
nuchter niet bezopen
ik voel me heel triest,
want er is geen jongen die voor me kiest
waarom zou dat zo zijn?
het doet al zo'n pijn
ze willen me niet,
niemand die me ziet.
hopelijk verschilt dit jaar met de vorige
en vergeet ik al mijn zorgen
ik wil het zo graag
maar wat ik ook doe, mijn leven loopt nog steeds traag
niet op mijn manier
ik heb dan soms wel plezier
maar ik weet dat k van binnen huil
en me in lachen verschuil
het gaat niet helemaal goed
zoals het horen moet
eigenlijk wil ik hier vandaan
waarheen gaat niemand aan
een nieuw leven beginnen daar
dan heb k het niet zwaar
en als ik dan iemand daar ken
weten ze wie ik echt ben
dan verschuil ik me niet meer
zoals ik nu doe, keer op keer
ik wil veranderen
dat ik mezelf ben bij anderen
kunnen ze zien hoe k kan zijn
ja, dat is fijn
maar om dat te bereiken heb ik nog een heel pad te gaan
een pad waarvan ik nu aan het begin ga staan
dat pad moet ik alleen belopen
nuchter, niet bezopen
niemand kan me helpen
ik moet eruitkomen, uit mijn schelpen
mijn schelp waarin ik me verschuil
waar ik diep van binnen in huil
ik zal dat pad afgaan
en nergens voor blijven staan
ik wil het graag
maar ik loop dan wel traag
dus het zal even duren
vele dagen en uren
ooit heb ik dat pad belopen
dan ben ik nuchter, niet bezopen
dan ben ik de echte maaike
en kan ik niet meer over mezelf zeiken
dan straal ik zelfverzekertheid
en ben ik een mooie meid