Liefde en de vraag
De liefde was hun levensweg
vol vertrouwen en geluk
zij waren het liefdespaar
dat nimmer breken kon
geen weg was zwaar genoeg
om het niet te kunnen begaan
alsof ze zweefden over kuilen
nimmer stil hoefde te staan
de mond verloor de spraak
zodat het hart gevoelens sloot
ineens was niets meer duidelijk
verloor de aanraking haar kracht
de grenzen werden nauwer
het verwijt bepaalde sfeer
maar de mond bleef gesloten
de donder na de bliksem kwam.
04-01-‘03/20:10
Reacties op dit gedicht
| margot: | Zondag, januari 05, 2003 23:25 |
| aangrijpelijk mooi...slik liefs,margot |
|
| wegner: | Zondag, januari 05, 2003 00:14 |
| a ja mooi |
|
| happy tear: | Zaterdag, januari 04, 2003 23:58 |
| *snik* sprakeloos bewonderingswaardig maar zo droevig... |
|
