scherven vallen
scherven vallen
mijn spiegelbeeld is kapot
gebarsten door de woede
gevallen door verdriet
spiegel in duizend stukken
scherpe stukken glas
mijn handen grijpen de scherven
ik snij me aan het glas
een druppel bloed valt neer
dan pak ik de grootste scherven
en gooi ze in de prullenbak
de hele spiegel doe ik weg
weg met al die scherven
nog geen tijd om te sterven
Reacties op dit gedicht
