Soms
staan woorden zoals
hoge bomen, in
volle bloei, en uitnodigend
Met de armen open stemt
de zingende wind, die mij transformeert
tot een dichterskind
Soms
is het intens zoeken
welke gedachten nu
werkelijk zijn…
Ben ik omringd door spiegels
met zoveel zichten, dat ik moet graven,
om één echt gevoel ervan te belichten
Vaak
is er gefluister en vergrijp ik
mij aan kunstmatigheid,
het duister
Nog te vaak
Reflecties die zweven…
Wat is een leven zonder zeven
Starend, met de neus op
het doorkijkraam, kijkend
naar de antwoorden die zo dichtbij
voorbijgaan