(ver)geef mijn ogen
(ver)geef mijn ogen
woorden klinken hard als niets
vermoeden jouw wereld is
niet de mijne, tijdloze brug
van één dag en jaren nacht
wacht op mijn gedachten
veroordeel niet de duisternis
stil ontwakend het verleden
vraag me niet
de klanken verstikken
mijn mond bedreigend
proef ik dubbelzinnige liefde
onverwoordbaar verwarrend
kijk - de verte in mijn ogen
krab ik uit verleden beelden
weerspiegelen doorbloed
zwijgende woorden
geloof jij niet mijn netvlies
geef ik jou ik hou
nog holle kassen
vol getoonde herinnering
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: pooky | 
|
|
| Gecontroleerd door: bevertje | ||
| Gepubliceerd op: 05 januari 2003 | ||
| Thema's: | ||