Laat gekrijs sterven
Duw zelf de deur nu
uit haar hengsels
en betreed bewandelde vloeren
Aanzie en streel
de barstende muren
brokkelend van
herinnering
Aanhoor met geheven hoofd
het gekrijs weergalmend
vanuit de voegen
laat het vluchten
sterven in de zon want
open de ramen en laat
frisse lucht en de
zachte hand des tijds
de overige tranen drogen
Reacties op dit gedicht
| Erna Muermans: | Zondag, januari 05, 2003 23:20 |
| knap gedicht door een hel gaan en dan de moed weer vatten om op te staan positief denken noemen ze dat he ik zal er aan denken thanks Erna |
|
| petite artois: | Zondag, januari 05, 2003 21:16 |
| aangrijpend gedicht, vlot geschreven als je door de nacht gaat zonder één ster, doodmoe en alleen, denk er dan aan dat er boven de wolken iemand naar je glimlacht... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *Vlinder* | 
|
|
| Gecontroleerd door: bevertje | ||
| Gepubliceerd op: 05 januari 2003 | ||
| Thema's: | ||