mamma
Gevangen, ... in je eigen vlees en bloed,
gevangen, in jouw werkelijkheid.
Je ademt door een speldenprik,
terwijl de tijd wegglijd.
En de tijd, die toch wonden helen moet,
verandert nu jouw spiegelbeeld.
Terwijl je met je oude vingers,
de wijzers van de klok streeld.
Oude vrouw, ... zo verbitterd,
een eeuwigdurend ongewonnen strijd.
kijk naar de wijzers van de klok,
je vormt je eigen realiteit.
Een hel tot in de eeuwigheid.
gevangen, in jouw werkelijkheid.
Je ademt door een speldenprik,
terwijl de tijd wegglijd.
En de tijd, die toch wonden helen moet,
verandert nu jouw spiegelbeeld.
Terwijl je met je oude vingers,
de wijzers van de klok streeld.
Oude vrouw, ... zo verbitterd,
een eeuwigdurend ongewonnen strijd.
kijk naar de wijzers van de klok,
je vormt je eigen realiteit.
Een hel tot in de eeuwigheid.
Reacties op dit gedicht
| Iejoor: | Maandag, januari 06, 2003 10:18 |
| Aangrijpend, zeer aangrijpend... Ik wens je dan ook veel sterkte toe. Chiara. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Gonny Wind | 
|
|
| Gecontroleerd door: Iejoor | ||
| Gepubliceerd op: 06 januari 2003 | ||
| Thema's: | ||