mijn verdriet
Ik loop door mijn gedachten
een donker en somber zicht
Waar pijn en verdriet op me wachten
en slechts in de verte een puntje licht
Ik wil naar dat licht toelopen
langs de zijlijn kijken ze me aan
Ik kan het licht alleen maar hopen
het lijkt zo ver af te staan
Dan rijkt plots iemand me de hand
en gaat met me mee op pad
Anderen volgen en versterken de band
een kracht die ik lang niet meer had
Ik ga verder op de steun die ze me schenken
en aan het licht gekomen verzacht de pijn
tot ik eindelijk kan denken
Ik ben blij mezelf te zijn!
een donker en somber zicht
Waar pijn en verdriet op me wachten
en slechts in de verte een puntje licht
Ik wil naar dat licht toelopen
langs de zijlijn kijken ze me aan
Ik kan het licht alleen maar hopen
het lijkt zo ver af te staan
Dan rijkt plots iemand me de hand
en gaat met me mee op pad
Anderen volgen en versterken de band
een kracht die ik lang niet meer had
Ik ga verder op de steun die ze me schenken
en aan het licht gekomen verzacht de pijn
tot ik eindelijk kan denken
Ik ben blij mezelf te zijn!
Reacties op dit gedicht
| Iejoor: | Dinsdag, januari 07, 2003 17:38 |
| En tot die tijd zullen anderen je blijven steunen meis... Chiara. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: jessyca | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 07 januari 2003 | ||
| Thema's: | ||