het bos van het leven
ik, moet mijn grotten nog verkennen
er is nog zoveel om mijn zintuigen
te strelen, verwennen en zelfs pijnigen
mijn hart is nog maar half gevuld
het bos van het leven is groot
ik zal niet elke vrucht smaken
en niet elke verborgen val
zal mijn vlees kauwen
ik tast dag na dag op zoek
naar het verlichtte pad
mijn ogen soms gesloten
door pijn verblind
en hoop dat zelfs wanneer
ik al op drie poten ga
mijn voeten het pad nog voelen
er is nog zoveel om mijn zintuigen
te strelen, verwennen en zelfs pijnigen
mijn hart is nog maar half gevuld
het bos van het leven is groot
ik zal niet elke vrucht smaken
en niet elke verborgen val
zal mijn vlees kauwen
ik tast dag na dag op zoek
naar het verlichtte pad
mijn ogen soms gesloten
door pijn verblind
en hoop dat zelfs wanneer
ik al op drie poten ga
mijn voeten het pad nog voelen
Reacties op dit gedicht
| hadassah: | Zaterdag, januari 11, 2003 18:43 |
| wow, wat een prachtig gedicht tim! je komt vast mensen tegen die je in je reis willen vergezellen. |
|
| lani: | Dinsdag, januari 07, 2003 20:11 |
| prachtig tim... je vindt je weg wel! x-x-x |
|
| Iejoor: | Dinsdag, januari 07, 2003 19:59 |
| Op een levenspad is het voelen zo normaal, dat je later, zonder besef...toch voelt! Liefs, Chiara. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: tim balthazar | 
|
|
| Gecontroleerd door: Cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 07 januari 2003 | ||
| Thema's: | ||