an
an
langzaam verdwijnt de zon achter de horizon
in 'n laatste poging mij te verwarmen
liefste kon ik je nog maar eenmaal omarmen
plotseling zomaar ineens, waarom.......?
stille tranen van verdriet
het gemis
dat er steeds maar is
niemand die het voelt en ziet
je gaf het stilletjes aan, het is tijd, ik moet gaan
an bedankt voor al die fijne jaren
dat wij zo intens gelukkig waren
ik zal alleen zijn voortaan
maar vanaf daarboven, maakte je opnieuw, je liefde waar
martha kwam op mijn pad
weer 'n lieve schat
je gaf mij haar
we zullen, zoals jij het zou willen, verder leven
proberen opnieuw gelukkig te zijn
ondanks alle pijn
'n 2e leven te leven
hans, januari 2001
langzaam verdwijnt de zon achter de horizon
in 'n laatste poging mij te verwarmen
liefste kon ik je nog maar eenmaal omarmen
plotseling zomaar ineens, waarom.......?
stille tranen van verdriet
het gemis
dat er steeds maar is
niemand die het voelt en ziet
je gaf het stilletjes aan, het is tijd, ik moet gaan
an bedankt voor al die fijne jaren
dat wij zo intens gelukkig waren
ik zal alleen zijn voortaan
maar vanaf daarboven, maakte je opnieuw, je liefde waar
martha kwam op mijn pad
weer 'n lieve schat
je gaf mij haar
we zullen, zoals jij het zou willen, verder leven
proberen opnieuw gelukkig te zijn
ondanks alle pijn
'n 2e leven te leven
hans, januari 2001
Reacties op dit gedicht
| Renate-td-: | Dinsdag, maart 05, 2002 19:35 |
| Heeel mooi gedicht Hans, fijn dat je het geluk opnieuw hebt gevonden... Ik hoop dat je het vast hebt kunnen houden. Liefs, Renate |
|
Over dit gedicht
| Auteur: hans | 
|
|
| Gecontroleerd door: The Slayer | ||
| Gepubliceerd op: 26 januari 2001 | ||
| Thema's: | ||