Nu de werkelijkheid, om 24:00 is he
Zie je daar, wat je doet.
Kent de klappen van de zweep. Maar altijd toch weer iets wat je niet begreep.
Het zijn de 365 dagen van nu. We gaan ze tegemoet.
Alle tranen van de pijn en de gulle lach die we straks zullen huilen.
Geen moment, geen gedachte die ik daar voor zou willen ruilen.
De stemmen van het afgelopen jaar, spelen pictonary in mijn champagne glas.
Van weet je nog, en van had het toen maar anders gedaan.
Met deze wijsheid moet je het dan weer doen.
Maar die ene belofte van toen. Doet me meer verdriet dan het van niet hebben en het nog niet zijn.
Alles begint opnieuw achter een ijzeren gordijn.
Nu de werkelijkheid, om 24:00 is het de schijn.
Alle kritieken en de aanslagen op mijn hart die je beraamde.
Nooit de kans meer. In het volgende jaar is er verweer.
De zo mooie gespeelde stukken geregisseerd door de acteur verdronken in zijn eigen spel.
Wachtend op de oscar en het oordeel die ik vel.
Glad vergeten om te kijken door de ramen, om te zien hoe mooi het daarbuiten is.
Is het niet dit, dan is het wel dat, stel dat ik me vergis.
Licht aan, licht uit.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: the sous |  
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 10 januari 2003 | ||
| Thema's: | ||