met bloed doorlopen ogen
tranen lopend
latend een spoor achter
op een stoffig wang
het kind is niet bang
stoer een wapen
in zijn jonge handen
hij is soldaat
maar waar
vecht hij voor
dat is alleen
de haat
veertien jaar
staand tussen puin
en verwrongen staal
hij is alleen
zijn familie ligt
dood om hem heen
Rinze
arie: | Vrijdag, januari 10, 2003 23:48 |
Helaas dit is de harde realiteit Rinze.. Helaas heeft het kind geen keuze anders zou het liever spelen denk ik Liefs Arie |
|
tampad: | Vrijdag, januari 10, 2003 22:55 |
mooi verwoord,helaas wel de waarheid. liefs je dochter tamara |
|
luypaerts luc: | Vrijdag, januari 10, 2003 22:19 |
zo gaat het spijtig wel mooi gedaan groetjes luc |
|
anne(14): | Vrijdag, januari 10, 2003 21:54 |
En waarom...? Er is niet eens een reden voor. Mooi gedicht! Dikke kus Anne |
|
~Marina~: | Vrijdag, januari 10, 2003 21:47 |
de harde realiteit... helaas liefs, Marina |
|
Auteur: rinze | ![]() ![]() |
|
Gecontroleerd door: 260580 | ||
Gepubliceerd op: 10 januari 2003 | ||
Thema's: |